مفهوم امنیت شبکه
امنیت شبکه شامل سیاست ها و شیوه های اعمال شده برای جلوگیری و نظارت بر دسترسی غیر مجاز، سوء استفاده، اصلاح و یا عدم پذیرش شبکه کامپیوتری و منابع دسترسی به شبکه می باشد.
فقط امنیت شبکه می تواند شما را از ویروس های تروجان محافظت کند. امنیت شبکه شامل مجوز دسترسی به داده ها در یک شبکه است که توسط مدیر شبکه کنترل می شود. کاربران از شناسه و رمز عبور یا سایر اطلاعات تأیید اعتبار استفاده می کنند که اجازه دسترسی به اطلاعات و برنامه ها را در اختیار آنها می گذارد.
امنیت شبکه انواع مختلفی از شبکه های کامپیوتری را شامل می شود، هم عمومی و هم خصوصی، که در شغل های روزمره استفاده می شود؛ انجام معاملات و ارتباطات میان کسب و کارها، سازمان های دولتی و افراد. شبکه ها می توانند خصوصی باشند، مانند شبکه ی داخلی یک شرکت،و دیگر شبکه ها که ممکن است برای دسترسی عموم باز باشد.
رایج ترین و ساده ترین راه برای محافظت از یک منبع شبکه نامگذاری یک نام منحصر به فرد و رمز عبور مربوطه است. امنیت شبکه با تایید هویت، معمولا با یک نام کاربری و یک رمز عبور آغاز می شود.
پس از تأیید اعتبار، یک فایروال سیاست های دسترسی را اعمال می کند مانند اینکه چه خدماتی توسط کاربران شبکه قابل دسترسی است. اگر چه فایروال برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز موثر است، اما این جزء ممکن است موجب اشاعه ی کرم کامپیوتر و یا تروجان ها در شبکه باشد. نرم افزار ضد ویروس یا سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS) به شناسایی و مهار عملکرد چنین نرم افزارهای مخربی کمک می کند.
مدیریت امنیت شبکه برای انواع شبکه ها با توجه به میزان اطلاعات موجود در سیستم ها ، متفاوت است. منازل یا یک دفاتر کوچک تنها به یک امنیت ابتدایی نیاز دارد؛ اما کسب و کارهای بزرگ نیازمند محافظت در سطح بالا و داشتن نرم افزارها و سختافزارهای پیشرفته برای جلوگیری از حملاتی مانند هک کردن و ارسال ایمیل های ناشناس هستند.